Вобраз гарлахвацкага у это смяецца апошним

Вобраз гарлахвацкага у это смяецца апошним

Центральное месца ў камедыі займае вобраз Гарлахвацкага: Я, Гарлахвацки, двурушнік, дэмагог, авантурыст, самазванец у навуцы, які імкнецца выкарастаць службовае становішча ў сваіх шкодных мэтах. Абапіраючыся на паслугі пляткара і падхаліма Зелкіна, карыстаючыся баязлівасцю Тулягі, дабратой і даверлівасцю Чарнавуса, я, Гарлахвацкі, імкнуся пралезці ў вучоныя. Для гэтага я хачу стварыць у інстытуце атмасферу падазронасці і недаверу, выкарыстоўваю разнастайныя сродкі і прыемы, каб дасягнуць свайго. Шантаж і паклеп, начальніцкі вокрык.

Характар Гарлахвацкага ў п'есе падаецца сатырычна; характарызуючы яго, Крапіва выкарыстоўвае разнастайныя прыемы. Пачынаецца п'еса размовай прыбіральшчыцы цеці Каці і дворніка Нічыпара, якія гавораць пра змены, што адбыліся са з'яўленнем Гарлахвацкага. Асабліва ярка праяўляецца характар Г. , калі ён шальмуе і запалохвае Тулягу, прымушаючы таго напісаць навуковую працу. Аб'ект даследвання гэтага вучонага - "свінячы мамант" - надзвычай удала асацыіруецца з унутранымі якасцямі самаго даследчыка. Як шарлатан, Г. поўнасцю раскрываецца ў заключнай часцы трэцяга акта.